ماه من.....!

ماه من غصه چرا
اسمان را بنگر كه هنوز
بعد صدها شب و روز
مثل ان روز نخست
گرم و ابي و پر از مهر به ما ميخندد
يا زميني را كه دلش از سردي شبهاي خزان
نه شكست و نه گرفت
بلكه از عاطفه لبريز شد
و نفسي از سر اميد كشيد
و در اغاز بهار دشتي از ياس سپيد
زير پاهامان ريخت
تا بگويد كه هنوز پر امنيت احساس خداست
ماه من غصه چرا
تو مرا داري و من
هر شب وروز
ارزويم همه خوشبختي توست
ماه من دل به غم دادن . از ياس سخن گفتن ها
كار ان هايي نيست كه خدا را دارند
ماه من غم واندوه اگر هم روزي مثل باران باريد
يا دل شيشه اي ات از لب پنجره عشق زمين خورد و شكست
با نگاهت به خدا چتر شادي وا كن
ماه من
از ياد مبر
پشت هر كوه بلند
سبز ه زاريست پر از ياد خدا
و در ان باز كسي را ميخواند
كه خدا هست خدا هست
چرا غصه،چرا






عاشقانه های من با تو...